نتایج امیدوار کننده ی فاز اول تحقیقات کلینیکی دیابت نوع 1

نتایج امیدوار کننده ای از تحقیقات کلینیکی فاز یک استفاده از داروی ژنریک BCG برای درمان دیابت نوع یک پیشرفته درکنفرانس علمی انجمن دیابت امریکا (26,june,2011) اعلام گردید.

یک گروه تحقیقات به سرپرستی پرفسور Faustman از آزمایشگاه ایمونولوژی بیمارستان ماسوچوست (MGH) دومقاله ارایه دادند . در اولین مقاله مکانیزمی که بیماری دیابت نوع 1 را در مدل موش دیابتی معکوس می کند و در دومین مقاله فقدان بخش کلیدی مکانیزمی که علت شکست مطالعات کلینیکی درمانهای دیابتی بر پایه ی آنتی بادی را شرح می دهد، ارایه شده است.

به گفته ی Faustman: ما دریافتیم که حتی دوز کم (bacillus calmette-Guerin)BCG می تواند بصورت موقت بیماری دیابت نوع یک را در انسان معکوس نماید. یکی از اجزای کلیدی این مطالعه روشی است که برای اندازه گیری میزان مرگ سلولهای T اتو ری اکتیو(Autoreactive) که سبب تخریب پانکراس و فقدان انسولین می شوند ،ابداع گردید.

دراین تحقیق نه تنها مرگ سلولهای ایمنی Self-targeting را مشاهده واندازه گیری نمودیم بلکه همچنین شواهدی دال بر بازگشت توانایی تولید انسولین در بیمارانی که بیش از یک دهه به بیماری دیابت نوع 1 مبتلا هستند ، جمع آوری گردید.

داروی BCG که اخیراً توسط سازمان دارو و غذای آمریکا (FDA) برای واکسیناسیون علیه سل و درمان سرطان مثانه مورد تأیید قرار گرفت ، بیش از 90 سال است که به عنوان یک داروی ژنریک ایمن آزمایش شده است.

BCG  دارویی است که با خاصیت افزایش غلظت فاکتور نکروز دهنده ی تومر (TNF) شناخته می شود.  در کارهای تحقیقاتی قبلی Faustman نشان داده شد که داروی BCG  به طور موقت سبب حذف گلبولهای سفید غیر طبیعی که سبب بروز دیابت نوع یک می شوند، درانسان وموش می گردد.

در فاز یک تحقیقات کلینیکی دوسوکور 6 بیمار که برای مدت طولانی به دیابت نوع یک مبتلا بودند حداقل 15 سال از زمان تشخیص بیماریشان می گذرد) مورد بررسی قرار گرفتند.

شرکت کنندگان به طور تصادفی درگروه آزمایش (دوتزریق  BCG) یا در گروه کنترل (تزریق پلاسبو) قرار گرفتند.

نمونه های خونی از افراد شرکت کننده ی دیابتی با نمونه های خونی افراد غیر دیابتی شرکت کننده دراین تحقیقات و 75 نمونه ی خونی از افراد دیابتی که تحت تزریق BCG نبودند و 15 فرد غیر دیابتی بدون تزریق BCG مقایسه گردید.

4 اندازه گیری برای هرنمونه ی خونی آنالیز شد: تعداد سلولهای T اُتو ری اکتیو، تعداد سلولهای regulatory T که به کنترل پاسخ ایمنی کمک می کنند، مقدار اتوآنتی بادی GAD که یک مارکر فعالیت پانکراس است و مقدار C لپیتید که ماکر ترشح انسولین می باشد.

دراکثر شرکت کنندگانی که BCG  دریافت کرده بودند افزایش مرگ سلولهای T اُتو ری اکتیو وافزایش مقدار سلولهای T تنظیمی (regulatory Tcell) مشاهده می گردید. در این بیماران همچنین بطور موقت ولی بامعنی (ازنظر آماری) مقدار غلظت c-peptide افزایش نشان می دهد که بیان کننده ی بازگشت توانایی سلولهای بتا درتولید انسولین است. بر خلاف انتظار دریکی از بیماران گروه کنترل پاسخ های مشابهی دیده شد که با بررسی بیشتر مشخص گردید که این بیمار بلافاصله بعد از شرکت در این تحقیق با ویروس Epstein-Barr آلوده شده است که این ویروس سبب القای بیان TNF می شود. 

دکتر Faustman می گوید: این یافته ها ، این فرضیه که BCG ازطریق افزایش TNF برای بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مفید است را تأیید می کند.اطلاعات بدست آمده از عفونت با ویروس EBV نشان می دهد که افزایش تولیدTNF از منبع متفاوت، حلقه ی مفقوده ی دو تحقیق ناموفق کلینیکی فاز 3 بود که در آنها آنتی بادیهایی برضد مولکول ایمنی CD3 دربیماران دیابتی نوع یک آزمایش شده بود.

این تحقیقات به منظور جلوگیری ازفعال شدن مجدد عفونت EBV طراحی شده بود اما با ممانعت از فعالیت EBV تولید TNF نیز متوقف می گردید.

هزینه ی تحقیقات فعلی وادامه ی آنرا بنیاد Iacocca به عهده ی داشته است و برای ادامه ی این تحقیقات در فاز 2 در سه سال آینده نیاز به 25 میلیون دلار بودجه دارد.

منبع: www.scienesaily.com